Diorama

Marcin

Słuchając Dioramy po głowie chodzi mi tylko jedna myśl. Czy może być coś dojrzalszego niż ten album. Jest on dopracowany w każdym calu. Dostrzec można to słuchając go zarówno pod względem muzycznym, lirycznym jak i wokalnym. Daniel przeszedł po prostu samego siebie. To co wyprawia on z głosem na tym albumie przechodzi ludzkie pojęcie. Nie spodziewałem się że Daniel aż tak bardzo rozwinie się wokalnie w przeciągu 2-3 lat. Diorama jest absolutnym przeciwieństwem Neon Ballroom. Album ten jest zdecydowanie, jasniejszy, więcej w nim koloru, ciepła, takiej ogólnej harmonii. Słuchając go można odnieść wrażenie że udajemy się w podróż do innego świata, tego lepszego, w którym nie ma bólu , cierpienia. Nie chcemy stamtąd powracać. Utwory które najbardziej przypadły mi do gustu to Tuna In The Brine, World Upon Your Shoulders, Too Much Of Not Enough oraz My Favourite Thing.

HenryLee

powiem tak: Diorama jest majstarsztykiem, zarówno pod względem muzycznym, tekstowym, technicznym a nawet wokalnym. Nie na darmo Van Dyke Parks mówił, że Dan to geniusz i ma ogromny talent.
Diorama różni sie od wcześniejszych albumów Silverchair, bo zespół wkroczył w inną erę, zrobił krok naprzód. Cały albym odzwierciedla stan w jakim Johns się znajdował (mimo problemów zdrowotnych).
Słuchajac Dioramy po raz pierwszy wyglądałam mniej więcej tak: Shocked

, a później tak: Yellow_Light_Colorz_PDT_25

. Przyznam się, że byłam niemiło zaskoczona, przesłuchałam całe wydawnictwo i odłożyłam na półkę (słuchałam tylko One Way Mule i The Lever- te piosenki nadal rządzą Kwadratowy

). Dopiero po pewnym czasie odkryłam to, że płyta jest naprawdę dobra. Wgłębiłam się w teksty i warstwę muzyczną. Album niesie pozytywne przesłanie i jest ok.
Można to zrozumieć lepiej, oglądając "Across the night: Cereation of Diorama"- na tym filmie widać jak bardzo zespół angażował się w pracę i jak powstawała cała Diorama.

Żałuję tylko, że utwór Hollywood nie został dodany do podstawowego składu piosenek

imagination_ana

zaglosowalam na dobry.. muzyczne faktyczne wymiata i yest cacy ze ho ho ale za nic w swece ne pobiye neona.. poczatkowo nawet rzucialam w kat ten album i wrucilam do niego dopero po yakims czase.. to byl dla mne shok, ale teraz potrafe shie diorama delektowac

anca

„Diorama”. Mam podzielone zdanie na temat tej płyty.
Z jednej strony, porównując ją do poprzedniego albumu, czegoś mi na niej brakuje. Jest to dla mnie płyta trochę za wesoła, „przedobrzona” za pomocą, według mnie, całkiem zbędnych partii instrumentów (np. początek „Across The Night” wydaje mi się taki nietrafiony – to przez klawesyn i zbyt ostro brzmiącą trąbkę, kompletnie mi to nie pasuje w tej piosence, w „Luv Your Life” irytują mnie za to początkowe chórki). Niekiedy słuchając jej czuję się nieco przytłoczona tymi wszystkimi dźwiękami.
Z drugiej strony nie mogę wyjść z podziwu nad ogromem przedsięwzięcia, jakim było nagranie „Dioramy”. Dopracowana jest dla mnie w każdym szczególe, bez najmniejszego potknięcia - pisku gitary, echa, głośnych oddechów, jest wręcz, można by powiedzieć, „sterylna”, przez co brzmi trochę nienaturalnie. Mimo tego uwielbiam jej słuchać, bo zawiera przepiękne melodie („World Upon Your Schoulders”, „My Favourite Thing”, „Without You”, „Too Much Of Not Enough”) i aranżacje (np. „Tuna In The Brine” czy wspomniane wcześniej “Across The Night”).
Małym minusem są dla mnie utwory „The Lever” i „One Way Mule” – nie pasują mi do koncepcji albumu. Są to najmocniejsze piosenki na płycie, które miały zadowolić fanów tej cięższej i mroczniejszej strony Silverchair, ale nie brzmią już dla mnie tak świeżo jak na poprzednich albumach.
Mimo to i tak uważam „Dioramę” za wybitną płytę, chyba najbardziej złożoną i skomplikowaną ze wszystkich płyt Silverchair. Podziwiam Daniela za wyobraźnię przy pisaniu piosenek (nie są to typowe kompozycje, często zawierają ciekawe i nieoczekiwane harmonicznie wstawki, składają się z wielu różnych odcinków, nie tylko ze zwrotek i refrenów). I to powoduje, że nie mogę dać innej oceny niż najwyższa. Very Happy

HenryLee

anca

"Nie brzmią tak świeżo" w innym sensie. Chdzilo mi o to, że są one straszne poprawne - żadnych zgrzytów i pisków gitary itp., samo brzmienie jest inne, slychac, że jest przerabiane, trochę nienaturalne, inne niż wcześniej.

Marcin

anca

Marcin

anca

Marcin

anca

Ależ ja wcale nie mówię, że trzeba... Smile
I tak uważam, że są wycackane. Bo jakby nie byly, to wcale nie brzmialyby tak idealnym dźwiękiem. Razz

Marcin

Co do idealnego dźwięku to jak już mówiłem wyżej każdy artysta rozwija się dąży do do udoskonalenia swojej muzyki (brzmienia itd.) więc pewnie o to ci chodzi. Nie widzę nic w tym nadzwyczajnego. Normalna kolej rzeczy. Razz

HenryLee

Macie problem Yellow_Light_Colorz_PDT_08

One Way Mule i The Lever rządzą i tyle

Marcin