Krew poety

Promienne Rachowice

to przede wszystkim genialne zdjęcia. oglądaŁam ten film
na zajęciach z fotografii, już samo nazwisko - Lech Majewski
byŁo zapowiedzią czegoś szczególnego [przyp. reżyserowaŁ
film o Wojaczku]. 33 filmy, mają wspólny psychodeliczny
wątek, jedne mniej, drugie bardziej są ze sobą splecione.

czytamy w recenzji
Kunszt Majewskiego widoczny jest już na pierwszy rzut oka. W epoce wizualnej, w której żyjemy obecnie, dominacja obrazu jest czymś bezspornym. Im jednak dalej zagłębiamy się w nurt tej epoki, tym bardziej rozumiemy, jak zwodnicze potrafi być to, co widzialne. Wtóruje temu wielu teoretyków kultury z Baudrillardem na czele, który wśród winnych tego stanu rzeczy wymienia m.in. media. Gdyby więc spojrzeć na to z tej perspektywy, zaskakujące może się wydawać, że w epoce dominacji obrazu, Majewski stawia właśnie na obraz. Nie byłoby w tym jeszcze oczywiście nic dziwnego, gdyby nie fakt, że stawia na obraz w najbardziej nieokrzesanej formie. Podsuwa nam luźne fragmenty rzeczywistości w połączeniu ze strzępkami sennych wizji. Buduje ramę obrazu poprzez symbole tylko pozornie oczywiste, aluzje o wymiarze religijnym, które nagle zyskują nowe znaczenie. Przede wszystkim jednak pozwala widzowi wypełnić tę ramę stworzoną przez artystę, a więc umożliwia tworzenie własnego obrazu.

jak dla mnie, seria nieco przydŁugawa. oczywiście
jest to niesamowita rzecz, mimo wszystko powtarzanie
się niektórzych motywów, oraz czas jaki obejmuje
całość w pewnym momencie zaczyna męczyć.
niemniej wart zobaczenia.

więcej

[link widoczny dla zalogowanych]

HenryLee

Krwi Poety akurat nie widziałam, dzięki za polecenie.

O siebie dodam, że: Wojaczek, Angelus i Basquiat (do którego napisał scenariusz) są również godne obejrzenia. Majewski jest świetny.

Promienne Rachowice