Neon Ballroom

Marcin

Neon Ballroom ummm, mógłbym rozwodzić się na jego temat w nieskończoniść. Jest to pierwszy album Silverchair który nabyłem i zarazem mój ulubiony. Zakochałem się w nim od pierwszego dźwięku. Album jest zdecydowanie dojżalszy niż jego poprzednicy. Słuchając go można naprawdę poczuć jak wyglądało życie Daniela okresie jego tworzenia. To co składa się na jego geniusz to bardzo dojrzała strona liryczna, świetne gitarowe kompozycje, smyczki, fortepian, harfa oraz fenomenalny głos Daniela. Neon Ballroom jest to album przepelniony bólem, cierpieniem, bezradnością oraz odrobinką nadzieji. Słuchając go można tylko jeszcze bardzoej się zdłołować hehe i to jest wspaniałe. Album ten miał ogromny wpływ na moje życie. Dzięki niemu wiele dostrzegłem oraz zrozumiałem. Nie wyobrażam sobie życia bez niego. Utwory które najbardziej przypadły mi do gustu to Emotion Sickness, Miss You Love, Do You Feel The Same, Black Tangled Heart oraz Paint Pastel Princess. Szkoda że utwór Untitled nie znalazł się na tym krążku.

HenryLee

Ehhh, Neon Balroom, moja wielka miłość...
Uwielbiam tą płytę, jest genialna, moim zdaniem najlepsza, przepełniona bólem, gniewem, bezradnością. Zarówno mroczna ale miejscami się przejaśnia. Doskonałym posunięciem zespołu było zaproszenie do współpracy Davida Helfgotta, dzięki niemu album nabrał charakterystycznego brzmienia i "wyrafinowanego smaku". W tej płycie niczego mi nie brakuje, znajduję w niej wszystko czego mi potrzeba.
Tak sobie teraz myślę, że gdyby nie Do You Feel The Same, Spawn Again, Black Tangled Heart i Paint Pastel Princess w poim życiu by czegoś brakowało (traktuję ten album bardzo osobiście)

imagination_ana

koham ten album, poprostu brak sluf by wyrazic yak yest genialny, yak dzala na mne.. hyba yush nic nigdy tak mne ne zahwyci, a muy faworyt to emotion sickness <mmm>

anca

„Neon Ballroom” to jeden z najlepszych albumów jakie słyszałam. Tak naprawdę, to była pierwsza plyta Silverchair, którą słyszałam w całości. Zaintrygowała mnie ta muzyka. Wcześniej znałam ich co po niektóre piosenki, ale nie zwróciły one mojej większej uwagi. Może dlatego, że na trzeciej płycie zmienili trochę rodzaj muzyki, większą uwagę poświęcili estetyce brzmienia oraz aranżacji. Zamienili surowe gitary (choć nie zrezygnowali z nich do końca) na łagodniejsze, nawet można powiedzieć patetyczne miejscami klawisze i smyczki (co oczywiście było wyśmienitym pomysłem, który zdecydowanie wyszedł na korzyść i nadał niepowtarzalny charakter kompozycjom).
Zestawienie ostrego i mocnego grania z delikatnymi orkiestrowymi wstawkami czyni album o wiele ciekawszym, bardziej różnorodnym. Jest tu dużo momentów lirycznych („Paint Pastel Princess”, „Black Tangled Heart”, „Ana’s Song”, „Steam Will Rise”), wręcz dramatycznych („Emotion Sickness”, „Anthem For The Year 2000”), nie brakuje też mocnego uderzenia (“Spawn Again”, “Satin Sheets”), ale i melodyjnych kawałków o niebanalnych pomysłach (“Dearest Helpless”, “Point Of View”).
Wszystkie te cechy, biorąc pod uwagę okoliczności powstawania albumu, nadają mu szczególnego, prawdziwego wyrazu. Jest to już płyta bardzo dojrzała i przemyślana, tworząca jedną całość o jasnym przekazie. Mam też do niej wielki sentyment. Dlatego uważam, że JEST PO PROSTU GENIALNY Very Happy

miss_world

To był szczyt ich możliwości. Kolejny dowód na to, że artyści tworzą najlepsze rzeczy gdy mają największego doła.

Marcin

HenryLee

Pczekajcie tylko na album nr 5 Yellow_Light_Colorz_PDT_02

Według mnie to oni dalej się rozwijają, czegoś poszukują i są nieobliczalni.

Marcin

Wyjełaś mi to z ust Razz

szary

Perwszy album jaki usłyszałem Frogstomp był jak dla mnie cudowny. Byłem zachwycony tym co Ci młodzi ludzie stworzyli. Przedzierając sie w głąb ich twórczości doszedłem do Neona... i ???? sie załamałem. Ten album powinni wydać pod inną marką, nie Silverchair. Jednak zespół sie rozwijał dalej tyle że nie w tym kierunku co powinien. Utwory na nim są metalowo-popowe, czyli nijakie albo jak to sie inaczej nazywa różnorodne inaczej. Oczywiście znajdą sie fajne utwory typu Spawn Again, nie zmienia to faktu że album oceniam na Przeciętny

HenryLee

Bisior93

No właśnie? Gdzie jest ten metal?? Pop może trochę tam słychać, ale na pewno nie metal.

szary

a Spawn Again???? Satin Sheets?????

Bisior93

Hmmm... Hard-rock?! No nie wiem nie znam sie na metalu Razz

To tylko dwie piosenki, gdybym wziął pod uwage tylko the lever i one way mule to Diorama byłabay ostra i bardzo rockowa. A gdyby wziąć Petrol & Chlorine i Cemetry to Freak Show byłby bardzo spokojną płytką Smile

HenryLee

Wydaje mi się, że do prawdziwego metalu, to jeszcze tym utworom dość dużo brakuje. Chociaż Spawn Again mozna by postrzegać w tych kategoriach. Ale dla mnie to takie założenie trochę nad wyrost Wink

imagination_ana