poezja

lilithvampaire

<jakimś cudem umknął mi ten temat>

Drugi wiersz bardzo mi się podoba, ma coś takiego w sobie...cóż, przeczytałam go kilka razy i za każdym razem troche inaczej go odebrałam <uczucie nie do określenia>

Promienne Rachowice

hmm, drugi jest trochę mroczny; wieloznaczny
choć tak naprawdę jestem bardziej z pierwszego zadowolona
powstaŁ z miłości Razz

lilithvampaire

tak wiem, da się odczuć...dlatego nie przypadł mi do końca do gustu... cóż jednym się poszczęści innym nie <życie, życie> a właśnie wieloznaczność mnie "pociąga" w wierszach, bo każdy może odebrać dany utwór w inny sposób, odpowiedni do obecnego nastroju, okoliczności etc.

Promienne Rachowice

rok temu też pewnie bardziej mi się spodobaŁ ten co Tobie Smile

Karin

Hmmm a tak z ciekawosci:)

Poprzez prawdę
brnąc w jej niepoznanych zakamarkach
których nigdy nie zgłębię
szukam Ciebię...
Nierozsądek miłości każe mi węszyć tam
gdzie już od dawna
nie ma Twojego zapachu
I znowu tu jestem
oszukując swoje zmysły
Gnając w zaprzęgu swej nieświadomości
znajduję inspirację tam
gdzie nie powinno jej być
Niecierpliwie wypatrując
Twojej twarzy...

Smile

Paulina

Hmm to jest fajne. Jakoś do mnie przemawia Smile

Promienne Rachowice

Karin

Dzięki za opinię
Nie mam zamiaru niczego więcej tu wstawiać to tylko tak gwoli pojedynczego experymentu, nie zajmuje się tym ani nie mam aspiracji do bycia poetką czy cokolwiek w tym temacie:)
Z jednym sie z Tobą zgodzić tylko nie mogę.... ( apropo trzykropków to one są , były i zawsze ze mną bedą Wink

ale ja nie o tym) chodzi o to ze nie rozumiem czegoś takiego jak "wyświechtane sformułowania", to ze ktoś kiedyś takiego użył znaczy że już nikt inny nie może? W wierszach według Ciebie chodzi bardziej o formę czy treść? Mi się zawsze wydawało że treść a nie o to kto użyje bardziej oryginalnego stwierdzenia czy szyku wyrazów które nieraz wydają sie aż za bardzo "przerasowane" i w sumie wychodzi na to że tylko autor wie o co chodzi albo w ogóle o nic nie chodzi a tylko fajnie brzmi... no ale to jest moje wyobrażenie w temacie wierszyków, każdy ma swoje:) Jeszcze zastanawia mnie po co mam czytać czyjąś poezję -> po to zeby sie narazić na wpływy? Bo nie wiem jak ty ale ja mam coś takiego że jak coś mi sie spodoba jakiś autor czegokolwiek a akurat jestem w okresie swojego zycia że sobie wymyślę ze akurat tym co ten autor stworzył chcę sie zajmować to wywiera na mnie baaardzo duzy wpływ zeby niepowiedzieć że raczej chodzi o formę naśladowania (co nieraz jest opłakane w skutkach;) W moim pojeciu poezja to coś co wychodzi samo z siebie z wnętrza autora i nie musi sprawdzać jak to sie wcześniej robiło bo to w sumie byłoby bez sensu i nie byłoby już tym czym miało być pierwotnie. Nie wiem czy zrozumiałaś o co mi chodzi mam nadzieje w miare jasno sie wyraziłam:)
Nie mniej jednak dzięki za spojrzenie swoim mniej lub bardziej profesjonalnym okiem Smile

Pozdrawiam Promienne Rachowice Wink

Marcin

lilithvampaire

Karin ciekawy wierszyk Smile

podoba mi się zestawienie...tchnie niespełnioną nadzieją

Promienne Rachowice

anca

A ja w tej chwili jestem kompletną ignorantką, jeżeli chodzi o poezję. Na chwilę obecną w ogóle mnie ta działka nie interesuje.

Ale podziwiam osoby które się tym zajmują (mimo tego, że chyba nie potrafię odpowiednio tego docenić) Smile

Promienne Rachowice

lilithvampaire

wrzuce teraz coś od siebie, niektórzy twierdzą, że im ten chaos się podoba...dawno go napisałam, na dzień dzisiejszy zasługuje na sporo poprawek, ale wole go zostawić w surowej formie...

"Osamotnienie"
Chcę obudzić się kiedyś
z zamkniętymi oczyma.
Dotknąć przez Mojrę zerwaną nić,
starych norzyc poczuć smak
lecz to nie rdza lecz skrzepły płyn...

Wieczorami marząc,
śpiąc delikatną łuną okryta
życie złudzeniem być się wydaje -
- purpurowego kwiatu cieniem.

Znałam wątłe, liche stworzenie
zamknięte w czarnym pokoju.
Roślinę bez światła i wody
stwardniałą, bezlistną, bezradną.
Strawioną własną trucizną,
toksycznym bluszczem spowitą.

Wypowiadając te słowa
z zamkniętymi ustami
zszytymi starannie jedwabną
pajęczą samotnością, wiem
obdarta kora wymagała naprawy,
lecz kto by zechciał
ranic drzazgami swe dłonie?

Ktoś jednak przesadził z donicy
wyschnięte stworzenie!
Różowa akacja na skałach zakwitła.
Na kolcach rdza pozostawiona
mieszała swój zapach z żywicą.
Trwała akacja z chłopcem złączona;
listeczki jej historię szeptały
wilkom do księżyca wyjącym...

Czas nieubłagany napinał nić
Parka ostrze zacisnęła
Skruszyło się życie,
konary rozpadły...
został cień purpurowego kwiatu:
niechciany, samotny, zapomniany

Promienne Rachowice

cześć

czytam wiersz, w sumie coś w sobie masz, choć brakuje nieco warsztatu, ale to wszystko jest do wypracowania. cieszę się, że nie piszesz z rymem częstochowskim; to duży plus na początek. poza tym w kilku momentach przetarte, ale nie wiem czy chcesz szczegóŁową analizę Kwadratowy

; jakby co sŁużę nią Smile

.
- świeżo upieczona poetka Razz